پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

گره روسری‌اش را محکم می‌کند و آستین‌ها را بالا می‌زند و گونی را روی دوشش می‌گذارد و به راه می‌افتد. سیاهی و چرک زباله‌ها، گل‌های روسری‌اش را پژمرده و شادابی چهره‌اش را از بین برده است. هر قدمی که برمی‌دارد، دعا می‌کند زودتر از مأموران جمع‌‌آوری زباله به سطل‌ها برسد. روزگارش از جمع‌آوری ضایعات سطل‌ها و فروش آنها می‌گذرد و اگر چیزی در سطل‌ها نباشد، نانش که طعم فلز، بطری و پلاستیک می‌دهد، آجر می‌شود. این، روایت زباله‌گردی زنان در پایتخت است که « مصطفی راستینه » مدیر بنیاد کاهش آسیب‌های اجتماعی تهران، آن را زنگ خطری می‌داند که به صدا درآمده است: «مسئولان باید تا دیر نشده به این موضوع وارد شوند و اجازه ندهند این پدیده در بین زنان همه‌گیر شود.» برخلاف راستینه، مسئولان دستگاه‌های ذیربط باور دارند چنین معضل و پدیده‌ای در تهران وجود ندارد. همین دیدگاه‌های متناقض ما را وادار کرد تا از زنان زباله‌گرد سراغی بگیریم که پایمان به محله‌های شوش، هرندی و دروازه غار باز شد. راضی کردن آنها برای مصاحبه و قرار گرفتن مقابل دوربین سخت بود، اما دست آخر «نیلوفر» و «ژابیز» حاضر می‌شوند به‌عنوان نماینده از طرف زنان زباله‌گرد با ما گفت‌وگو کنند.

شعار «پیشگیری بهتر از درمان» برای نخستین بار توسط وزارت بهداشت مطرح شد و فعالان حوزه سلامت تلاش کردند با ارائه آموزش‌های لازم، سبک زندگی وارونه شده شهروندان را تغییر دهند و از شیوع بیماری‌ها در جامعه جلوگیری کنند. این شعار مانند نسخه جادویی است که می‌تواند علاوه بر حوزه سلامت در حوزه‌های دیگر مانند آسیب‌های اجتماعی هم کاربرد داشته باشد. مدیران نخستین بنیاد پیشگیری از آسیب‌های اجتماعی تهران نیز با تکیه بر این مفهوم کلیدی، این شعار را سرلوحه کارهایش قرار داده و تلاش می‌کنند با ارائه آموزش‌های لازم میزان آگاهی شهروندان را افزایش داده از بروز آسیب‌های اجتماعی جلوگیری کنند یا آنها را کاهش دهند.